cykl

Ulica Janowicka na osiedlu Janowice w Zamościu zachowała swój rolniczy i podmiejski charakter. Niewiele osób zdaje sobie jednak sprawę, że funkcjonował tam kiedyś browar, młyn, karczma czy okazały ogród włoski. Nic nie zostało również z zaprojektowanego w stylu rokokowym pałacyku.

Obwodnica Hetmańska w Zamościu nie tylko na mapie wygląda imponująco. Łatwo tam trafić. Gdy wjeżdżamy do miasta od strony Tomaszowa Lub., skręcamy z ul. Lwowskiej na Aleje Jana Pawła II. Dalej mijamy Rondo Honorowych Dawców Krwi i wjeżdżamy na ul. Legionów, którą docieramy aż do ul. Lubelskiej. Obwodnica liczy w sumie ok. 6,6 km.

Ta stara, niepozorna uliczka łączy ul. Bazyliańską z Solną w Zamościu. Pierwotnie nosiła nazwę Szewska, w XVIII i XIX wieku funkcjonowała jako Reformacka, a od 1935 r. – Przyrynek. Ulica ma rzemieślniczą i kupiecką tożsamość. I swoich miłośników.

Ulica Powiatowa w Zamościu powstała w XVII wieku. Kiedyś była częścią starego traktu skierbieszowskiego. Można było nią jednak dojechać nie tylko do Skierbieszowa, ale także wybrać się w kierunku Chełma, Grabowca, Sitna i wielu innych miast i wsi dawnej Rzeczpospolitej. Kiedyś była to popularna droga będąca także osią Przedmieścia Skierbieszowskiego.

Ulica Graniczna w Zamościu powstała około 1880 roku. Pierwotnie łączyła lubelski wyjazd z drogą skierbieszowską, czyli późniejszą ul. Powiatową. Wytyczała zewnętrzną linię drugiego obwodu strategicznego twierdzy Zamość oraz przez wiele dziesięcioleci także granicę miasta. Stąd zapewne nazwa nadana jej w 1952 roku. Tutaj rodził się zamojski przemysł meblarski.

To niepozorna, ale ważna dla historii Zamościa budowla. Przez ponad 20 lat funkcjonowało tutaj m.in. starostwo, do którego przyjeżdżali petenci z całego regionu. Prawdziwy rozkwit tej instytucji odnotowano podczas urzędowania Jana Janusza Pryzińskiego, dziarskiego starosty w mundurze.