Franciszek Szubert, bo o nim mowa, urodził się 26 listopada 1895 r. w Klemensowie (gm. Szczebrzeszyn). Był synem Romana i Augustyny (z domu Herman) Szubert. Roman Szubert przybył tu z rodziną z Kijan (obecnie pow. łęczyński), gdzie pracował w tamtejszej cukrowni i zamienił ją potem na cukrownię w Klemensowie (budowa „fabryki cukru” ruszyła w Klemensowie w 1894 r.). Z branżą cukrowniczą związany był również urodzony w świętokrzyskim Staszowie ojciec Romana Szuberta, a dziadek Franciszka – Beniamin Szubert (1806-1881), który pracował m.in. w Chmielniku w obecnym województwie świętokrzyskim.
Po ukończeniu prywatnej 7-klasowej szkoły powszechnej Ordynacji Zamojskiej w Zwierzyńcu, Franciszek Szubert rozpoczął w 1912 r. naukę w prywatnym seminarium nauczycielskim „Warszawskie Kursy Pedagogiczne”. Jako uczeń tego seminarium na początku 1913 r. wstąpił do Polskich Drużyn Strzeleckich, gdzie przyjął pseudonim „Moździński”. Rok później – w lipcu 1914 r. – ukończył kurs instruktorski w Nowym Sączu. I wtedy wybuchła wojna.
Dalszą część historii możesz poznać czytając papierowe bądź e-wydanie Kroniki Tygodnia.
Napisz komentarz
Komentarze