Teresa Ferenc urodziła się 27 kwietnia 1934 w Ruszowie k. Zamościa jako córka Władysława i Józefy z Mielników. Dzieciństwo, okres II wojny światowej spędziła we wsi Sochy. Była świadkiem traumatycznych wydarzeń, także pacyfikacji tej miejscowości. 1 czerwca 1943 Niemcy spalili jej rodzinną wieś, a mieszkańców wymordowali. 9-letnia Teresa cudem ocalała wraz z 5-letnim bratem i 2-letnią siostrą. Stała się opiekunką młodszego rodzeństwa.
Mieszkała potem w Stolnikowiźnie u dziadków, na Majdanie Lubelskim i w Krasnymstawie, aż w 1947 r. znalazła się w Domu Dziecka w Zamościu. Ukończyła Liceum Pedagogiczne w Leśnej Podlaskiej i Studium Nauczycielskie w Katowicach na kierunku plastycznym.
Swoją pierwszą pracę w zawodzie podjęła w Rybniku. W 1956 wyszła za mąż za poetę Zbigniewa Jankowskiego. Choć myślała o aktorstwie, to poświęciła się literaturze.
Z mężem w 1959 założyła Klub Literacki, początkowo pod nazwą „Świt”, później nazwany „Kontakty”, z siedzibą w Rybnickim Domu Kultury. Debiutowała w 1962 r. wierszem "Poród" w piśmie literackim "Współczesność". W 1964 r. ukazał się jej pierwszy tom wierszy "Moje ryżowe poletko". Opublikowała ponad 20 zbiorów poezji, m.in. „Zalążnia”, „Godność natury”, „Małżeństwo”, „Swallowing Paradise”, „Dzieci wody”, „Stara jak świat”, "Ogniopis". Drukowała wiersze w wielu czasopismach.
Jej twórczość była bardzo wysoko oceniana przez literaturoznawców i krytyków literackich, stawiano ją obok takich poetek jak Wisława Szymborska czy Urszula Kozioł. Wielokrotnie była za nią nagradzana. W 2015 otrzymała medal im. ks. Jana Twardowskiego za całokształt twórczości poetyckiej, w 2016 r. Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Poetka zmarła 1 sierpnia 2022. Miała 88 lat.
Napisz komentarz
Komentarze