To był ciężki czas. Uczniowie z poharataną przez wojnę psychiką. Wszechogarniająca bieda. Wciąż aktualne zagrożenie ze strony UPA. Nowe porządki, nowa władza, nowy terror. Z drugiej strony młodzież głodna wiedzy.
Już kilkanaście dni po zakończeniu działań wojennych światli obywatele Tyszowiec postanowili utworzyć w Tyszowcach szkołę średnią. Stało się to nie bez problemów. Po wielu tygodniach starań władze oświatowe w Lublinie wyraziły na to zgodę. Funkcję dyrektora objął człowiek, którego życiowe koleje rzuciły w te strony. Lwowiak, magister Antoni Łukaszewski, doświadczony nauczyciel szkół średnich przed wojną. Poważany w środowisku nauczycielskim za działalność w Tajnej Organizacji Nauczycielskiej, konspiracyjnej organizacji Związku Nauczycielstwa Polskiego.
Za Buga
Antoni Łukaszewski urodził się 14 sierpnia 1899 r. w Rudzie Kotłowskiej koło Złoczowa w dawnym województwie lwowskim. W 1920 r. jako uczeń Gimnazjum, w Złoczowie ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po jej zakończeniu studiował historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Był pilnym, ambitnym studentem. Później jego promotor prof. Stanisław Zakrzewski, wybitny znawca historii Polski Piastowskiej, zaproponował mu stanowisko asystenta w swojej katedrze.
Antoniego Łukaszewskiego kariera akademicka jednak nie pociągała. Po uzyskaniu dyplomu nauczyciela szkół średnich w 1926 roku, rozpoczął pracę nauczyciela w Gimnazjum i Liceum w Zdołbunowie na Wołyniu. Przełożeni dostrzegli jego duży talent pedagogiczny i w 1929 r. przyznali mu dwuletnie państwowe stypendium, aby mógł ukończyć studium pedagogiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Po ukończeniu studium pracował jako inspektor szkolny w Sarnach (1931-1934), a następnie jako nauczyciel w Równym i Włodzimierzu Wołyńskim. W 1937 roku został dyrektorem prywatnego Gimnazjum Osadników Wojennych w Kowlu.
Napisz komentarz
Komentarze