Reklama

Życie zaskakuje bardziej niż śmierć (TYLKO W GAZECIE)

Mama ciągle powtarzała, że jeśli tata żyje, to nas odnajdzie. Wierzyłam jej. Na Syberii i na Ziemiach Odzyskanych czekałam na jego powrót. Po 74 latach dowiedziałam się, że tata zginął. Nie szukałam jego prochów w Kuropatach, odnalazłam go w Łabuniach. Ma tu posadzony dąb pamięci – zaczyna swoją opowieść Alicja Miller, córka posterunkowego Włodzimierza Łunia, straconego z rozkazu katyńskiego 9 maja 1940 r.

Agnieszka Piela
08.04.2020 07:00

Życie zaskakuje bardziej niż śmierć (TYLKO W GAZECIE) — *Alicja Miller: Odnalazłam tatę w Łabuniach.*

Włodzimierz Łuń urodził się 15 grudnia 1908 r. w Łabuniach. Jego rodzicami byli Szymon i Maria z Gajewskich.

– Niewiele wiem o jego życiu czy rodzinie. Na pewno skończył 7 klas szkoły powszechnej i z zawodu był stolarzem. Jego rodzice pochodzili ze Skierbieszowa. Tam chyba żyje jeszcze ktoś... Mama wspominała o rodzinie ojca tam mieszkającej – wspomina Alicja Miller.

Młody Łuń od października 1930 r. do 14 września 1932 r. odbywał służbę wojskową w 2 i 6 Baonie Telegraficznym Wojska Polskiego. W 1933 r. otrzymał przydział do Mostów Wielkich (obecnie Ukraina) i został zakwalifikowany na kurs dla szeregowych Policji Państwowej w Normalnej Szkole Fachowej Policji Państwowej. 1 marca 1934 r. otrzymał stopień posterunkowego. Do pracy skierowano go do Gródka, w powiecie mołodeckim, województwie wileńskim. Po miesiącu przeniesiono go do Rakowa, w tym samym powiecie i województwie. Blisko granicy rosyjskiej i Mińska. W Rakowie poznał wówczas małoletnią Marię z Janczewskich.

Cały artykuł dostępny tylko w papierowym i e-wydaniu Kroniki Tygodnia